Otto Ochmann urodził się 9 marca 1883r. w Czarnym Lesie (pod Lublińcem). Edukację rozpoczął w miejskiej szkole powszechnej w Lublińcu, a następnie ukończył szkołę handlową.
Otton Ochman – stoi pierwszy po prawej, wśród członków Volksbundu
Następnie od 1904r. pracował jako prawnik-kierownik dwóch kancelarii notarialnych w Lublińcu (Kiemanna i Bernarda). W 1922r. po przyłączeniu Lublińca do Polski – Otto Ochman został upoważniony do pełnienie funkcji obrońcy prawnego w Sądzie Powiatowym w Lublińcu. Ze względu na nieskazitelność oraz zaufanie ludności cywilnej i władz w 1926r. został zatrudniony przez Starostwo w Lublińcu, był członkiem Magistratu, zasiadał też w Radzie Miejskiej.
Otto Ochman był działaczem najpierw Deutscher Volksbund für Polnisch-Schlesien, a następnie powstałej w 1927r. partii mniejszości niemieckiej – Deutsche Katholische Volkspartei (Niemiecka Katolicka Partia Ludowa – DKV), a także pełnił funkcję przewodniczącego rady Nadzorczej Towarzystwa zaliczkowego „Vorschussverein zu Lubliniec.
Z tej właśnie partii – został wiosną 1930r. wybrany do Sejmu Śląskiego II kadencji – głosami . Gdy z powodu konfliktu politycznego Sejm rozwiązano i ogłoszono nowe wybory – Otto Ochmann po raz kolejny dostał się do niego i pełnił mandat posła mniejszości niemieckiej do 14 lipca 1935 roku.
Otto Ochmann
W kwietniu 1927r. koło lublinieckie Związku Obrony Kresów Zachodnich podniosło przeciwko Ochmannowi zarzuty o wrogie stanowisko wobec spraw polskich (nie poparte dowodami), następnie w sierpniu 1927r. w Gazecie Robotniczej, piśmie Polskiej Partii Socjalistycznej na Górnym Śląsku, opublikowano anonimowy artykuł szkalujący Otto Ochmanna. Niestety wraz z tymi działaniami – rozpętała się sprawa, która ciągnęła się za Ochmanemm – przez prawie 10 lat. W grudniu 1927r. Ochmanowi zostało odebrane prawo wykonywania zawodu jako adwokata. Ten odwołał się od decyzji, a gdy to nie pomogło napisał skargę do Ministerstwa Sprawiedliwości w Warszawie, a następnie Rady Ligi Narodów (sprawa stała się międzynarodowa i głośna).
Wydawało się, że w związku z przywróceniem możliwości wykonywania zawodu przez Ochmanna w lipcu 1930r. sprawa się zakończy, Ochmann wniósł o wysokie odszkodowanie z powodu strat jakie poniósł poprzez niemożność wykonywania zawodu, oraz wizerunkowe wskutek procesu i informacji zamieszczanych w gazetach.
I sprawa zaczęła się od początku. Tym razem zarzucono Ochmannowi podanie nieprawidłowych danych związanych ze swoim dochodem za lata 1929-1930. Sprawa ta ciągnęła się aż do 1935r. Niestety nie udało mi się znaleźć informacji jak się zakończyła.
Wiadomo, że w 1939r. prowadził nadal swoją działalność w biurze na Mickiewicza 1 – jako zastępca procesowy.
Ulica Mickiewicza – drugi budynek po prawej stronie (ciemny),
kamienica gdzie mieściło się biuro Otto Ochmana
We wrześniu 1939r. Otto Ochmann był brany pod uwagę przez władze III Rzeszy przy rozpatrywaniu kandydatur na burmistrza Lublińca, ostatecznie nie powierzono mu tej funkcji. W 1945r. został zmuszony do opuszczenia Polski i przeniósł się do Weißenburga (Bawaria), gdzie 8 grudnia 1957r. zmarł.
Na podstawie:
Mniejszość niemiecka w Śląskim II kadencji – Janusz Fałowski
Gazeta Robotnicza, 1927, R. 32, nr 189
Polska Zachodnia, 1930, R. 5, nr 291
Goniec Śląski, 1930, R nr 273
https://www.wikiwand.com/de/Otto_Ochmann
Archiwum Państwowe w Katowicach
FotoPolska