Robert Skop

Robert Skop (właściwie Skopp) urodził się 11 kwietnia 1899r. w Rybnej (powiat tarnogórski) w rodzinie Pawła i Pauliny z domu Michalskiej. Ojciec Roberta – Paweł Skop, posiadał cegielnie (wiele wskazuje na to, że w Czarnym Lesie, a w latach 30-tych także w Solarni woźnickiej). Robert Skop ukończył szkolę w Gimnazjum w Królewskiej Hucie (Königliches Gymnasium). W lipcu 1917r. powołany do wojska pruskiego, w którym walczył do zakończenia I wojny światowej na froncie francuskim.

W 1919r. nawiązuje kontakt z Władysławem Malskim, byłym legionistą, oficerem Polskiego Wywiadu, komendantem ekspozytury Naczelnej Komendy POW w Częstochowie. Z jego pomocą i Kazimierza Niegolewskiego – Robert Skop założył w Woźnikach pierwszy odział POW Górnego Śląska w powiecie lublinieckim. Wraz z Józefem Dreyzą (naczelnikiem Okręgu Śląskiego „Sokoła”) zwerbował do pracy w POW GŚ – pochodzącego z Lubszy Pawła Golasia.

W cegielni należącej do ojca – Pawła Skopa, ulokował tajny skład amunicji. Kierował akcjami dywersyjnymi i organizował transporty amunicji. W czasie I Powstania Ślaskiego został aresztowany, jednak po dwóch dniach zwolniony. Natomiast we wrześniu 1919r. aresztowany i osadzony w więzieniu w Opolu, z którego udało mu się wyjść po wpłaceniu kaucji.

W styczniu 1920r. rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Poznańskim (mimo, iż rodzice chcieli by został księdzem), które przerwał w lipcu 1920r. aby wziąć udział w II Powstaniu Śląskim i Plebiscycie. Na czas Plebiscytu został wybrany sekretarzem i zastępcą komisarza plebiscytowego w Lublińcu. Gdy wybuchło powstanie – otrzymał funkcję komendanta Woźnik i dowodził Kompanią Woźnicką.

W III Powstaniu Śląskim brał czynny udział walcząc pod Dobrodzieniem, Zębowicami, Pruskowem i Olesnem. Po walkach został powołany do Sądu Polowego Grupy Północnej w Lublińcu.

Od czerwca do sierpnia 1922r. organizował w lublinieckim magistracie polską administrację.

W 1922r. wznowił studia prawnicze na Uniwersytecie w Poznaniu, które ukończył w maju 1923r.  W czasie studiów w Poznaniu jest jednym z założycieli i pierwszych członków –  Korporacji Akademickiej zrzeszającą Ślązaków – „Silesia”.


X-lecie istnienia Korporacji „Silesia” – Poznań 1932r.
Prawdopodobnie Robert Skop – stoi w drugim rzędzie, piąty od lewej strony

Od 1927r. piastował urząd sędziego grodzkiego w Królewskiej Hucie (Chorzów). W 1929r. był sędzią w Katowicach (w Sądzie Powiatowym). Tu także otworzył, wraz z adwokatem Mainką, kancelarię adwokacką, która mieściła się przy ulicy 3 Maja nr 24.

Jednak już w tym samym roku przeprowadził się do Mysłowic i tam przy ulicy Pszczyńskiej 8, przez kolejnych 5 lat prowadził już kancelarię samodzielnie.

20 lipca 1934r. Robert Skop został wybrany burmistrzem Lublińca (8 sierpnia wybór Rady Miejskiej zatwierdził wojewoda śląski), urząd ten pełnił aż do wybuchu II wojny światowej.


Burmistrz Lublińca – Robert Skop – po prawej,
podczas dożynek w 1934r. przyjmuje wojewodę Grażyńskiego – po lewej

Był członkiem Narodowo-Chrześcijańskiego Zjednoczenia Pracy. Od lutego 1937r. pełnił także funkcję prezesa Ochotniczej Straży Pożarnej w Lublińcu. Zasiadał w zarządzie Związku Gmin Województwa Śląskiego. 8 listopada 1937r. został odznaczony Medalem Niepodległości.

 
Robert Skop – stoi pierwszy po lewej, podczas jednej z ostatnich
defilad żołnierzy 74 G.p.p w Lublińcu (11.11.1938), po prawej na koniu mjr. Józef Pelc

We wrześniu 1939r  – ścigany przez III Rzeszę znalazł się na liście w Sonderfahndungsbuch Polen, która to lista była alfabetycznym wykazem imiennym zawierającym ponad 61 tys. nazwisk Polaków najbardziej zasłużonych dla Polski, przeznaczonych do aresztowania i likwidacji na terenach wcielonych do III Rzeszy w ramach operacji Tannenberg. Ukrywa się najpierw w Panewnikach, gdzie zostaje wysiedlona jego rodzina, a następnie w Warszawie, by trafić do Lwowa – gdzie zatrudnił się w fabryce garnków.

Najprawdopodobniej Robert Skop podczas okupacji działa w ZWZ pod pseudonimem „Zawodziński” i jest członkiem kierownictwa okręgowej śląsko-zagłębiowskiej organizacji propagandy.


Robert Skop

Udaje mu się przeżyć wojnę. Wraz z rodziną: żoną – Łucją(z domu Szmidt) i 4 dzieci (synem i trójką córek) osiada w Raciborzu. Mieszka w kamienicy przy ulicy ks. Londzina. Cała rodzina jest nękana przez UB. Pracuje w Fabryce Urządzeń Technicznych w Budowie W Raciborzu(obecnie RAFAKO), przez krótki czas prowadzi też praktykę adwokacką.


Robert Skop z żoną Łucją

W 1957r, został wpisany na listę Izby Adwokackiej w Opolu (oddział w Raciborzu). Latem 1966r. ulega wypadkowi – zostaje potrącony przez motor tuż przed kamienicą, w której mieszka. Kilkanaście dni później, 17 sierpnia 1966r., wskutek powikłań po wypadkowych, umiera i zostaje pochowany na cmentarzu przy ulicy Głubczyckiej w Raciborzu.


Grób Roberta Skopa w Raciborzu,
spoczywa tu wraz z żoną Łucją i córką Arystydą

Na podstawie:
Album skorowidz Senatu i Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz Sejmu Śląskiego. Kadencja 1935/1940
http://www.kedyw.info/wiki/Rozdz.VII._OOB_i_ZWZ_w_styczniu,_lutym_i_marcu_1940_r.
Wykaz zespołów adwokackich i lista adwokatów w PRL według stanu na dzień 31 maja 1960 r.
https://lubliniecka.osp.pl/o-jednostce/
Orędownik Samorządu, 1937, R. 13, nr 5
Lubliniec – Z dziejów miasta na Górnym Śląsku, Jan Fikus senior
Adam Kurus „Oddział wydzielony Lubliniec”. Działania bojowe 74 Górnośląskiego Pułku Piechoty w ramach Oddziału Wydzielonego „Lubliniec” 1 IX 1939.
Dla Ciebie Ziemio Śląską – Pamiątka uroczystości dziesięciolecia Korporacji Akademickiej „Silesia” – w Poznaniu
Biogram opracowany przez Ochotniczą Straż Pożarną w Lublińcu
Archiwum prywatne – Magda Gawron
Wspomnienia – Iwona Skop (wnuczka)