Przeglądając kartkę pocztową lublinieckiego rynku – z początku XX wieku zauważyłem sklep z szyldem B.Ring. Postanowiłem dowiedzieć się nieco więcej o tym sklepie i jego właścicielach i poniżej przedstawiam informacje, które znalazłem i które postarałem się jakoś ze sobą połączyć:
Pocztówka lubliniecka – po lewej stronie widoczny szyld B.Ring
Na początku XIX wieku do Lublińca wprowadza się żydowska rodzina Ringów (niestety nie wiadomo skąd tu do nas przybywają). Są to najprawdopodobniej – bracia lub kuzyni Benjamin (cukiernik), Löbel (młynarz, piekarz), Josef (piekarz) i Salomon (cukiernik). Löbel, Salomon, Benjamin zakładają biznes w Lublińcu, zaś Josef w Kochanowicach(być może wcześniej w Olszynie), a potem w Lipinach (całkiem możliwe, że rodzina była jeszcze większa).
Löbel Ring żeni się być może w Lublińcu, być może wcześniej, z Rösel Ring (z domu Lachmann). Z tego małżeństwa przychodzą na świat już w Lublińcu: Cäcilie (1827), która ożeni się z Emanuelem Aufrichtig – małżeństwo zamieszka we Wrocławiu,
Cäcilie (Ring) z mężem Emanuelem Aufrichtig
oraz bliźniaki: Rosalia (1828), która wyjdzie za mąż za Isaaka Grossmanna z Mysłowic i tam też będzie z mężem mieszkać; Bernhard (1828r), który ożeni się z Rosalie z domu Ellguther i zamieszka we Friedlandzie.
Niestety nie udało mi się niczego więcej znaleźć o Josephie Ringu, podobnie jak w przypadku Salomona. Być może krewną Salomona Ringa – jest Marta Ring (po mężu Fraenkel) ur. w Lublińcu – 8 września 1861r. Wraz z mężem zamieszkała we Wrocławiu, z którego została w sierpniu 1942r. wywieziona do obozu w Theresienstadzie, gdzie po dwóch tygodniach zmarła.
Benjamin Ring poślubia Ernestynę z domu Gassmann. W 1828r. rodzi im się w Lublińcu – syn Salomon, który nie pójdzie w ślady ojca i zajmie się handlem skórami i obuwiem, a także córka Caecilie (urodzona pomiędzy 1833-36), która wyjdzie za mąż za Bernharda Adlera z Bytomia.
Rodzice Salomona w 1845 lub 1846 wyjeżdżają z Lublińca i ślad po nich ginie. Nie wiadomo też co się dzieje z samym Salomonem, wiele skazuje na to że rodzi mu się syn – Benjamin Emil.
I to ów syn – Benjamin Emil Ring żeni się z córką restauratora Józefa Mellera – Klarą (Clarą), która w spadku po ojcu otrzymuje budynek rogowy na lublinieckim rynku pod numerem 4 (obecnie 3).
Po prawej stronie widać szyld firmy B.Ring,
widokówka z 1914r. – wówczas firmą kierowała już wdowa – Klara Ring
W tym budynku w 1884r. Ring – otwiera swoją firmę oferującą skóry i być może także skórzane obuwie.
Firma nie należała do małych – skoro pan Ring szukał do jej obsługi w 1896r. aż 15 szewców.
Firma Benjamina Emila Ringa – będzie używała nazwy B.Ring
W 1894r. państwu Ring rodzi się syn – Erich. Gdzieś około 1901r. umiera B.Ring, zaś biznes prowadzi jego żona Klara nie zmieniając nazwy firmy – B.Ring,
a następnie Natahan Schwarz (być może krewny, być może najemca), zaś w połowie 1921r. już także Erich Ring.
Erich Ring jest aktywnym działaczem plebiscytowym, który działa na rzecz pozostania Lublińca w Niemczech. Firma, prowadzona przez niego i Natana Schwarz działa jeszcze w 1921r. (oficjalnie zostanie wykreślona z rejestru – w 1929r.).
Najprawdopodobniej po przejęciu Lublińca przez II RP – Erich Ring przenosi się do Opola – tam żeni się z Erną Fleischer i będzie miał z nią syna Jacquesa.
Erich i Erna Ring
W grudniu 1938r. Erich Ring trafił do KL Buchenwald, jednak na bardzo krótko.
W 1939r. cała rodzina najprawdopodobniej statkiem MS St. Louis postanowiła wyjechać do Kuby. Niestety statek został zawrócony do Europy i rodzina Ringów zeszła na ląd w Wielkiej Brytanii.
Młodzi pasażerowie statku MS St. Louis w 1939r.
– na zdjęciu najprawdopodobniej drugie od lewej stoi Jacques Ring
Warto dodać, że wdowa Klara Ring posiadała jeszcze jeden budynek – przy stacji kolejowej, który wynajmowała. To w nim w 1904r. Wilhelm Haser – otworzył fabrykę bombek i pereł.
Co do samego budynku mieszczącego się w lublinieckim rynku, a przedstawionego na widokówce – w jego miejscu przed pożarem z 1854r. znajdowały się dwa budynki – pierwszy należał do Franciszka Luppy – miejscowego bednarza, drugi zaś do Elżbiety Günzel. Po pożarze obie posesje zakupił Josef Meller (ojciec Klary Ring, restaurator, ale i okresowo najemca browaru zamkowego w Lublińcu) i wybudował dwukondygnacyjną kamienicę. Najprawdopodobniej prowadził w nim hotel „Unter dem Goldenen Anker” (Pod Złotą Kotwicą), a także podnajmował pokoje w kamienicy czy na parterze i tak np. w 1856r. wprowadził się tutaj – mistrz krawiecki D. Schlochoff.
Niestety kamienicę zniszczył pożar, który wybuchł na początku XX wieku. Wtedy też odbudowano ją, a dodatkowo – dobudowano drugie piętro i umieszczono u jego szczytu datę 1905.
Budynek na lublinieckim rynku – tam gdzie znajduje się
Okręgowa Spółdzielnia Mleczarska – mieściła się firma/sklep Benjamina Ringa
Kamienica na rynku w Lublińcu pod numerem 3
u góry budynku widać datę 1905 – zdjęcie współczesne