Kaplica Św. Jadwigi. Wejście do kościoła od strony północnej 2022 rok.
W 1671 r.? po wykonanych wcześniej remontach i rozbudowie, kościół został ponownie poświęcony, przy czym zmieniono także patrona, na św. Józefa (w innym źródle znalazłem informację, że zmiana patrona nastąpiła dopiero w XIX stuleciu). Stało się to po przejęciu świątyni od protestantów, bowiem w ich rękach znajdował się w okresie Reformacji. Kościół w Sadowie jest też w związku z tym, prawdopodobnie drugim najstarszym w Polsce poświęconym temu patronowi, po kościele karmelitów w Poznaniu.
Wejście główne od strony zachodniej, a za nimi późnobarokowy krucyfiks z przełomu XVIII i XIX,
zdjęcie po prawej to krzyż z figurą Pana Jezusa z przełomu XIX i XX wieku o cechach sztuki ludowej.
Znajduje się w przedsionku od strony północnej.
W tym okresie parafia sadowska była siedzibą dekanatu, jako jedna z największych i najstarszych w okolicy. Należały do niej aż 34 wsie i kolonie. Już w 1679 r działała tu pierwsza szkoła. Istniejąc blisko 700 lat, fara była wielokrotnie remontowana za sprawą jej darczyńców i właścicieli okolicznych ziem.
Kościół Św. Józefa, wrzesień 2022.
Z czasem coraz trudniej było zdobyć środki na właściwą konserwację i profesjonalne zabezpieczenie zabytkowych elementów świątyni. Tak miało stać się również w 2018 roku. Początkowo planowano tylko odmalowane ścian wewnątrz kościoła.
Widok po wejściu do świątyni. grudzień 2021.
Chyba tylko ze względu na rangę świątyni, jaką zyskała po badaniach przeprowadzonych równo 10 lat wcześniej, postanowiono jednak sprawdzić, czy pod warstwą tynku nie zachowało się coś z wcześniejszych dziejów kościoła. Dokonano wtedy odkrycia na skalę ogólnokrajową. Pod warstwą tynku znaleziono XV-wieczne freski, które zdobiły wtedy prezbiterium.
XV-wieczne freski w Prezbiterium.
Wśród odkrytych na nich postaci można rozpoznać z dużym prawdopodobieństwem św. Wawrzyńca, św. Annę Samotrzecią, św. Jana Chrzciciela, czy św. Jana Ewangelistę. Kościół jak pamiętamy był wówczas pod wezwaniem Wszystkich Świętych, dlatego można też przypuszczać, że całe prezbiterium było urządzone na zasadzie takiego pochodu świętych. Ta część kościoła na dzień dzisiejszy jest już właściwie odrestaurowane z wyeksponowanymi dla zwiedzających kunsztownymi malowidłami.
XV-wieczne freski w Prezbiterium
W tej chwili trwają przedłużające się prace w zakrystii i kaplicach. Renowacji zostają też prawdopodobnie poddawane XVII-wieczny ołtarz główny i barokowe ołtarze boczne z przełomu XVII i XVIII wieku. Puki co możemy je zobaczyć tylko na fotografii wykonanej jeszcze przed rozpoczęciem prac.
Zdjęcie z 2018 roku na którym widoczne są ołtarze, ambona i krucyfiks nad belką.
Pod spodem zdjęcie z września 2022 z wyeksponowanym obrazem patrona, Św. Józefa.
Podobnie jest z figurami świętych, obrazami, barokową amboną i XIX-wiecznymi organami, których nie ma obecnie w kościele. W prezbiterium wyeksponowany jest jedynie obraz patrona kościoła – Św. Józefa. Przedstawia on tego świętego trzymającego na lewej ręce Dzieciątko, a w prawej gałązkę kwitnącej lilii. Namalowany został w Monachium w 1868 roku.
Wnętrze, chrzcielnica, widok na chór, na którym po prawej stały organy.
W kolejce na renowację czekają jeszcze nawa główna, kruchty, posadzka i naprawdę ogrom innych prac koniecznych, aby ten piękny kościół w pełni odzyskał swój blask. Tak już się stało, w pobliskiej świątyni w Lubecku.
Chór, zdjęcie z 2018 roku. Widoczne wejście na poddasze,
po prawej organy wykonane przez firmę H. Hawel z Peiskrederham
w drugiej połowie XIX w.
Na podstawie:
„Kościół Św. Józefa w Sadowie” – Jan Myrcik?
https://dziennikzachodni.pl/sredniowieczne-freski-w-sadowie
https://slu24.pl/
https://zabytek.pl/pl/obiekty/sadow – art. p. Aleksandry Bednarskiej
https://fotopolska.eu/
https://muzeum.opole.pl/