Kazimierz Burzyński urodził się 2 marca 1880r. w Smolarach (powiat Mogilno). Praktykę apteczną rozpoczął w roku 1900 w aptece w Szubinie, woj. poznańskie. Studia akademickie, farmaceutyczne odbywał w Monachium, Berlinie i Gryfii. Dyplom aprobowanego aptekarza uzyskał w roku 1906. Po dyplomie pracował kolejno w Poznaniu, Mikołowie, Bytomiu gdzie łączył pracę naukową ze społeczną. Działał w ruchu śpiewaczym i w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”. W 1908 r. gdy we Lwowie odbył się wielki zjazd „Sokoła”, Kazimierz Burzyński reprezentował oddział mikołowski.
W 1910 r. nabył na własność aptekę w Koszęcinie. Początkowo obroty w aptece były niewielkie, a w dodatku Niemcy bojkotowali ją, jako prowadzoną przez Polaka. Jednak Kazimierz Burzyński, któremu w prowadzeniu apteki pomagała żona (Stefania Burzyńska z domu Plucińska urodzona w 1889r. w Poznaniu) szybko zdobył liczne kontakty i zaufanie z myślącymi propolsko śląskimi rodzinami. Wspólnie z nimi założył polskie organizacje i stowarzyszenia – takie jak: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, Towarzystwo Kulturalno-Oświatowe im Św. Jacka (1919), czy Chór Śpiewaczy „Lutnia” (1923r) którego był prezesem do 1930r. Jego żona Stefania – przyczyniła się do powołania do życia Koła Polek w Koszęcinie.
Apteka w Koszęcinie, przed nią na schodach prawdopodobnie rodzina Burzyńskich
W połowie 1918r. powołał na terenie powiatu lublinieckiego konspiracyjną organizację społeczną – mającą na celu propagację wyzwolenia narodowego. Pod koniec stycznia 1919r. organizacja ta przekształciła się w pierwsze kadry Polskiej Organizacji Wojskowej na tym terenie, a Kazimierz Burzyński został mianowany przez Komitet Wykonawczy w Bytomiu – pierwszym komendantem POW na powiat Lubliniec. Z końcem maja 1919r. funkcję tą przekazał Marianowi Gniatczyńskiemu. Nadal jednak brał udział w przygotowaniu powstania i troszczył się o sprawy organizacyjne w terenie.
Mimo świetnego przygotowania do powstania na terenie powiatu lublinieckiego nie doszło do jego wybuchu. Spowodowane to było między innymi zamieszaniem organizacyjnym jakie pojawiło się po aresztowaniu w sierpniu 1919r. Mariana Gniatczyńskiego.
Marian Gniatczyński przed Apteką w Koszęcinie – 1919r.
Burzyńscy wspierali powstańców także w kolejnych zrywach organizując szpitale polowe, magazyny broni, zaplecze żywnościowe czy składy amunicji.
W latach międzywojennych Kazimierz Burzyński był prezesem Oddziału Związku Obrony Kresów Zachodnich w Koszęcinie. Działał w Lidze Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, w oddziale koszęcińskim. Pełnił funkcję wiceprezesa Towarzystwa Aptekarzy Polaków na Śląsku(1922-1924) oraz był członkiem zarządu w Ogólnym Związku Aptekarzy Woj. Śląskiego (1931).
Za swoją działalność został odznaczony m.in.: Srebrnym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Plebiscytowym.
Apteka w Koszęcinie – zdjęcie wykonane po wojnie
W pierwszych dniach września 1939 r. został aresztowany przez hitlerowców, więziony w obozie koncentracyjnym Buchenwald – numer 8822, gdzie został zamordowany 31 grudnia 1941r.
Brama obozu KL Buchenwald z napisem – „Każdemu to co mu się należy”
widok współczesny
Żona Kazimierza – Stefania Burzyńska przeżyła okres wojny w Krakowie, a po jej zakończeniu wróciła do Koszęcina. Zmarła 25 czerwca 1973r.
Mieszkańcy Koszęcina pamiętając o postawie rodziny Burzyńskich – nazwali ich nazwiskiem jedną z ulic. Zaś w 1981r. na na ścianie dawnej apteki ufundowano tablicę pamiątkową poświęconą – działaczom plebiscytowym i powstańcom.
Budynek byłej apteki i tablica pamiątkowa – widok współczesny
Opracowane na podstawie:
Gmina Koszecin i jej patron Walenty Roździeński – Jan Myrcik
Ze wspomnień Starego Leśnika – Stanisław Cenkier
APOTHECARIUS – nr 14, 2006r.
Zdjęcia:
Ze wspomnień Starego Leśnika – Stanisław Cenkier
Archiwum rodzinne – rodzina Odoj
Archiwum Hufca Lubliniec