Edmund Radoszewski urodził się 18 października 1895r. w Żydowie (poznańskie) w rodzinie Tomasza Radoszewskiego i Józefy z domu Izymańskiej. Brał udział w Powstaniu Wielkopolskim, a następnie wraz z pułkami wielkopolskimi walczył pod Warszawą. Za walki z Bolszewikami otrzymał Krzyż Walecznych.
W lutym 1926r. w Królewskiej Hucie, wziął ślub z Heleną Sterne. Od 1926r. służył w 74 pułku piechoty w Lublińcu.
Kompania Szkoleniowa 74 pp
sierżant Radoszewski – siedzi w pierwszym rzędzie – drugi od lewej strony
Był jednym z budowniczych pomnika – powstałego na poligonie w Baryczy w 1926r.
Pomnik na poligonie w Baryczy w 1926r.
Edmund Radoszewski stoi drugi od lewej
W grudniu 1933r. został odznaczony Medalem Niepodległości.
Spotkanie towarzyskie rodzin podoficerów 74 GPP
pierwszy od prawej siedzi – Edmund Radoszewski
Starszy Sierżant Edmund Radoszewski w maju 1939r. został oddelegowany do Kłobuckiego Batalionu ON. Udało mu się uniknąć niewoli. Podczas okupacji walczył w oddziałach Armii Krajowej -za co po wojnie został skazany na trzy lata więzienia.
Mostówka pod Warszawą 1940r.
Radoszewski z żoną Heleną i córkami Wiesławą i Danutą
Po wojnie osiadł w Złotoryji, ponownie się ożenił z Władysławą Radoszewską z domu Świeca i pracował jako księgowy.
Edmund Radoszewski z drugą żoną Władysławą
Zmarł 1 sierpnia 1970r. w Złotoryi i został pochowany na tamtejszym cmentarzu komunalnym.
Grób Edmunda Radoszewskiego – starszego sierżanta 74 gpp
Opracowane na podstawie:
Wspomnienia – Zenon Krzysztof Szczypta (wnuk E. Radoszewskiego)
Wspomnienia – Joanna Lisiecka (wnuczka E. Radoszewskiego)
Oddział Wydzielony Lubliniec – Adam Kurus