Sophie Caroline von Dyhrn urodziła się w Bierutowie (Bernstadt) 17 listopada 1722r. w rodzinie barona Johanna Rudolpha von Krausen i Charlotte Christine von Stein zum Altenstein. Wychowywała się na dworze książąt oleśnickich, gdzie jej ojciec sprawował funkcję marszałka dworu.
Herb rodziny Dyhrn
W wieku 15 lat – w 1737r. wyszła za mąż za szambelana cesarza pruskiego – Antona Ulricha von Dyhrn und Schönau (1704-1768). Mieli dwie córki i syna. Córki były również jednymi z najbardziej posażnych panien w kraju. Młodsza córka – Antonie Louise została żoną Karla Georga von Hoym, który rozpoczynał dopiero swą karierę polityczną, ale trzy lata później był już ministrem prowincji śląskiej, w kolejnych latach uzyskał tytuł hrabiowski, a na emeryturę przechodził jako były minister Śląska i Prus Południowych.
Harbina po śmierci męża zakupiła w 1774r. państwo stanowe niższego rzędu Wodzisław i rozpoczęła zakładanie kilku koloni (tzw. kolonizacja fryderycjańska) przeznaczonych dla osadników z Niemiec i Austrii (krawców, tkaczy, cieśli, urzędników).
Pieczęć i podpis Sophie Caroline von Dyhrn
Tak powstały: kolonie Dyhrngrund (Marusze), Krausendorf (Karkoszka), Fridrichstal (Podbucze). Stawiała w nich szkoły, kościoły, kaplice. Założyła także na jednym ze stawów w Moszczenicy fryszerki. Wodzisławia pozbyła się w 1780r. na rzecz hrabiego Henryka Leopolda von Reichenbacha.
Wodzisław – Loslau (widok na miasto w połowie XIX wieku)
W 1774r. zakupiła także Olszynę oraz dominium Boronów w skład którego wchodziły:Boronów, Chwostek, Droniowice, Hadra i Harbułtowice. Jednak już rok później 9 sierpnia 1775r. sprzedała Boronów – panu na Koszęcinie hrabiemu Karolowi Henrykowi von Sobek. W kolejnym roku – 1776r. odkupiła od Anny Barbary de Garnier dominium Lubliniec i stała się panią na Lublińcu. Nie cieszyła się tym tytułem zbyt długo, bowiem być może także po roku odsprzedała go Ludwikowi Fryderykowi hrabiemu von Schlabrendorf.
Najstarsze wyobrażenie zamku w Lublińcu,
rysunek wykonany przez Friedricha Wernhera w połowie XVIII wieku
Być może przyczyną sprzedaży Lublińca, a potem i Wodzisławia było zaangażowanie się hrabiny w administrację Kępna (Rzeczpospolita), którego część otrzymała w 1776r. i gdzie toczyła spory z Adamem Kromno Piotrowskim (właścicielem drugiej części miasta). Hrabina von Dyhrn opuściła Kępno w 1785r.
Sophie Caroline von Dyhrn najprawdopodobniej przeniosła się wtedy do Tarnowskich Gór/Świerklańca, do swojej najstarszej córki – Rudolfiny, która była żoną grafa Erdmanna Gustava Henckel von Donnersmarcka – pana na Tarnowskich Górach. Zmarła w Świerklańcu 20 kwietnia 1793r. i najprawdopodobniej została pochowana w rodzinnym Mauzoleum, które zostało niestety zniszczone w 1945r.
Po prawej stronie Mauzoleum w Świerklańcu zniszczone wraz z zamkiem w 1945r.
Na podstawie:
Wikipedia
Silesia in Compendio seu Topographia tom 3
Szkice Archiwalno-Historyczne nr 13, AP w Katowicach
Z dziejów miasta na Górnym Śląsku – Lubliniec, Jan Fikus
Historia warzona piwem. Rzecz o browarach Wodzisławia Śląskiego. Od średniowiecza do początku XX wieku” – Sławomir Kulpa
Materiały Muzeum w Wodzisławie Śląskim
„Kronika czyli Wodzisław na Górnym Śląsku”- Franz Henke