Pozdrowjomy wos pszociele. Tuos teroski połosprawjomy se ło Durszlag-u, Durślag-u. Boł to tysz ala zib, sib, yino emaljowany, ze blachy wylepany, wyglondoł choby srogo kelnia do zupy ze dziurkoma i podugowatym gryfym. Naszo kochano mamulka ńykej blank zrana a zdycka poćmoku, przitachała łod jarzynioka, cołki nec fol bych pedzioł, grincojgu, jarzyny: markwjo, radiski, uberiby, sznitlaułchu, seleri, itd. na zupa. Kej ta zupa jus uwrała i boła uważono, tuos wartko drapła se handlangra, hylfera. Zowdy capła jednego śnos bajtli coby fest chyćiył i tszimoł za tyn gryf łod durślagu nad ślywym a waszbekym abo aułsgusym. Naszo śprytno muter mjała ku tymu grajfka, w pora minut, rukicuki przecedziyła ta gorko zupa. Zakwilka te jarzyny co łostały na durślagu, pokrojoła na malućke konski we fyrfelki, kostki, uwarzyła ze śtyry jajca, łotwarła kraułzka majonezu i zrychtowała dobry szałot:) Ale my mjeli tys-z blang srogi, srogszy, wjeli, wjelgachny durszlag, durślag gigantus. Ten boł na ekstra okazyje np: szlachtowanie wjepszka, świniobicie, no ale to inkszo inkszoś pra…
