Historia zarządzania odpadami jest tak dawna jak dzieje cywilizacji. Pierwsze wysypiska śmieci zlokalizowane były poza miejscami zamieszkania. Odpady składowano w rowach i dołach powstałych naturalnie bądź ręką ludzką. Te ostanie pochodziły zwykle z działalności wydobywczej. Nie inaczej było w Lublińcu.
Pierwszym miejscem składowania odpadów, o którym zachowały się informacje z lat międzywojnia, był teren powstały po likwidacji stawu zamkowego w centrum miasta. W czerwcu 1924 roku powódź spowodowana oberwaniem chmury zniszczyła część grobli wraz ze śluzą i mostem na ulicy Grunwaldzkiej. Skutkiem tego był odpływ wody z dawnego stawu zamkowego (nazywanego wówczas miejskim), który od dziesięcioleci był nieodłącznym elementem krajobrazu miasta. Stawu nie napełniono już wodą. Wywożono tam śmieci i inne odpady, co szpeciło centrum Lublińca. W 1929 roku powstało Towarzystwo Upiększenia Miasta, którym kierował dr Franciszek Willert. Z inicjatywy tego stowarzyszenia „zasypano w ostatnich latach staw zamkowy, a teren ten zamieniono na zieleniec”, informował w czerwcu 1930 roku „Goniec Śląski”. W tym celu położono tory, a ziemię transportowano wózkami. Rada Miejska w lipcu 1930 roku przekazała Towarzystwu 1000 złotych na dokończenie prac, które trwały do listopada 1932 roku. Obecnie jest to teren tzw. targu zielnego oraz Bulwaru im. Franciszka Grotowskiego.
Literami W oznaczono na fragmencie planu Lublińca miejsce składowania odpadów położone pomiędzy ulicami Zamkową (dziś marszałka J. Piłsudskiego) i Grunwaldzką.
Po zasypaniu dawnego stawu zamkowego odpady składowano w dołach pozostałych po wydobyciu piasku przy dzisiejszej ulicy 11 Listopada. Miejsce pozyskiwania tam piasku widocznej jest już na mapie z 1825 roku.
Fragment planu z 1825 z zaznaczonymi miejscami wydobycia piasku – Sadg., Sdgr., Sdg. czyli Sandgrube. W środku (Sdgr.) miejsce późniejszego składowiska odpadów.
W okresie międzywojennym ulicy tej nadano nazwę Piaskowa, która funkcjonowała do 1935 roku. Niewykluczone że w tym miejscu wysypisko funkcjonowało już na przełomie XIX i XX wieku.
Fragment planu Lublińca z okresu międzywojennego przedstawiający lokalizację dołów piaskowych – składowiska odpadów.
Po 1945 roku na terenie Lublińca istniały co najmniej 3 zarządzane przez miasto składowiska odpadów. Pierwsze usytuowano na terenie po wyburzonej kamienicy i fabryki alkoholi podpalonych w 1945 roku przez wojska sowieckie. Była to tzw. „spalonka” przy placu Tadeusza Kościuszki. Wysypisko to zlikwidowano pod koniec lat. 70 ubiegłego wieku i zrobiono tam parking.
Zdjęcie lotnicze z 1979 roku, widoczna budowa parkingu na terenie wysypiska śmieci.
Drugie z wysypisk funkcjonowało przy ulicy Lisowickiej. Znajdowały się tam wcześniej wyrobiska, a później cegielnia, która wydobywała tam prawdopodobnie glinę.
Wyrobiska na mapie z lat 1911-1913.
Cegielnia na mapie z 1933 roku.
Zachował się film nakręcony w latach 70. XX wieku przedstawiający Lubliniec, na którym widać m.in. to wysypisko. Poniżej znajdują się kadry z tego filmu pokazujące jego wygląd.
A tak wyglądał ten teren na zdjęciu lotniczym z 1979 roku. Wysypisko od strony ulicy Lisowickiej było już ogrodzone.
Trzecie z wysypisk znajdowało się w śladzie dzisiejszej Alei Solidarności. Zlikwidowano je pod koniec lat 80. XX wieku.
Wysypisko śmieci na zdjęciu lotniczym z 1979 roku.
Porównanie tego obszaru z współczesnością wygląda tak (zdjęcie dzisiejsze wykonał Łukasz Karnatowski):
Wykorzystane zdjęcia wysypiska śmieci przy ulicy Lisowickiej pochodzą z filmu udostępnionego przez pana Andrzeja Musioła, zdigitalizowanego przez Filmotekę Śląską w 2025 roku.